waarop ik triest werd toen ik naar buiten keek.
Mijn gordijnen op mijn slaapkamer schuif ik open. Het geluid dat dat veroorzaakt voelt vertrouwd. Ook voor de buren waarschijnlijk 😉
Eén blik naar buiten en ik weet het meteen: dit wordt zo’n one of those days dag. Traag ga ik naar beneden. Het lijkt wel of het weer in mijn benen zit. Geen sprankje zon in te vinden. Ze voelen zwaar.
Beneden gekomen piept er een piepklein straaltje zon door mijn trieste gevoel: ik word opgewacht door mijn twee lieve snoetjes. De een oranje, de ander beige met bruin. Hè hè, eindelijk. Daar komt ons ontbiijt wordt er gedacht.
De waterketel aangezet en in gedachten een kleine interne discussie: zal ik de gordijnen hier beneden lekker dicht laten? Dan is er geen regen op maandagochtend. Toch maar open doen, anders moet het licht overdag aan. Dat gaat echt te ver.
Het vergroot ook je trieste gevoel Van der Meulen!.
Met een boterham met kaas en een kop thee zit ik uiteindelijk aan de keukentafel te kijken naar mijn katten die heerlijk knabbelen aan hun ontbijtbrokjes. Zij hebben zo te zien nergens last van. Wat een heerlijkheid. Geen last van triestheid. Eten in het bakje, daarna een beetje poedelen met de pootjes, het rode kussen opzoeken en dan lekker knorren. Het enige dat kan gebeuren is dat het rode monster opduikt en de ander stoort in haar snoezepoesjesslaap. Nou ja, een beetje dollen op zijn tijd is ook best fijn.
Maandagochtend: mijn tip van de week is rondgestuurd. Vandaag over de 5 stappen voor je werkdag. Practice what you preach zeggen ze. Pffffff. ik kan vandaag stap 1 (wat wil of moet ik vandaag doen?) niet eens zetten. Die is nog even te groot.
Bloggen stond niet op mijn to do ijstje. Niet voor vandaag in elk geval. Spontaan begon ik te typen. Kijken wat het met me doet. Hopend dat het me energie geeft en het trieste gevoel weg laat gaan. Want ik wil niet wegzakken in het uitstellen van starten met deze dag. Ik heb genoeg te doen.
En dan opeens denk ik aan dat filmpje dat ik gisteren zag en dat zoveel energie gaf. Wat een power en blijheid. Daarmee verdrijf je alle triestheid en schijnt zelfs in huis de zon.
Ik ga hem NU opzoeken, de volumeknop op voluit en dan ben ik klaar om stap 1 van mijn eigen tip te zetten.
Maandag: Here I come!!!!!!
Dat is waar timemanagement òòk over gaat: even de tijd nemen om te laten gebeuren wat er gebeurt.
Me=time. Ook voor jou soms nodig. Toch?